Vlak onder Maastricht, net voorbij het Waalse Luik, beginnen de Ardennen zich te ontwaarden. Glooiend, maar verrassend steil. Glad, rotsachtig en doorspekt met rivieren en beken. Hier, vlakbij Neupré en Nandrin, groeide Martin Maes op. De liefde voor het mountainbiken ingegeven door zijn vader Patric, die in de jaren ’90 zelf nog als professional actief was. We zakten af naar het Belgische mountainbikeparadijs en gingen samen met Martin op pad.
Martin Maes kwam al vroeg in aanraking met het mountainbiken dankzij zijn vader, een fervent BMX’er en mountainbiker. Hij nam Martin vaak mee de bossen in rondom Neupré en Nandrin. Van wedstrijden tot uitstapjes, die niet alleen sportief waren maar ook voor verbinding en inspiratie zorgden. “Ik leerde alles van mijn vader,” herinnert Maes zich. “Hij liet me zien hoe je een trail leest, hoe je technische secties aanpakt en hoe je vooral plezier houdt in wat je doet.”
En plezier, dat is iets wat overduidelijk aanwezig is bij Martin. Met grote liefde laat hij de trails zien waar hij opgroeide. De achtertuin waar hij twee jumplijnen maakte. Ontspannen, maar gedreven. Jaren geleden, tijdens de beginjaren van de Enduro World Series stond hij ontspannen pannenkoeken te bakken in de teamstand halverwege de dag. ‘He, wil je mee eten? Ik bak er nog wel een paar.’ Een dag later stond hij op de hoogste trede van het podium in Finale Ligure. Het is typerend voor hoe hij in het leven staat. Ook vandaag begon zo. In het lokale frietkot, waar we weer even bijpraten. Over het fietswereldje en het leven ernaast. Ontspannen, zoals altijd.
De voortuin
Wie op bezoek gaat bij Maes, krijgt direct een inkijkje in zijn wereld. Zijn voortuin is omgetoverd tot een klein bikepark, eigenhandig aangelegd, met een tweetal serieuze jumplijnen.
Met speels gemak vliegt hij voor de camera’s naar beneden. Hier traint hij niet alleen, hier heeft hij plezier. Nog een keertje omhoog voor de camera? Zonder problemen.
Speelse souplesse
Voor wie nog nooit in deze omgeving heeft gereden, je zult verrast zijn van de technische paden die je hier soms voor de wielen krijgt. Steil, ruw, nat. Martin ontwikkelde er zijn snelheid en kwam zo op jonge leeftijd al terecht in de hoogste regionen van de sport.
Na die eerste winst in Finale Ligure in 2016 was 2018 het jaar waarin hij furore maakte. Hij won de EWS in Whistler én de wereldbeker downhill in het Franse La Bresse. In 2019 wist hij 3 EWS overwinningen op rij te pakken en in 2024 volgde na een aantal moeizame jaren wederom succes, met 4 podiums en 2 overwinningen.
De trails rond Sart-Tilman en Seraing zijn beroemd en berucht onder mountainbikers. Technische passages, steile afdalingen en flinke jumps maken ze tot een heerlijke uitdaging. Vanaf het moment dat we het bos in doken, liet Maes zien wat rijden op dit niveau betekend. Hij rijdt met een soepelheid die bijna hypnotiserend is, terwijl hij lijnen kiest die wij niet aandurven of uberhaüpt zien. Het wiel houden van deze man? Als dat je lukt dan raden we je aan om direct een team te zoeken.
Het is een genot om onderweg te zijn met een rijder van dit niveau. Terwijl wij zo nu en dan houterig over een stuk trail manoeuvreren, vliegt Martin er soepeltjes door, met een precisie waar je u tegen zegt. En de lucht in, dat gaat even makkelijk. Opvallend hoog overigens, ook vergeleken met andere pros. Alles met die kenmerkende souplesse. Er is geen landing geweest die je afgezien van een vervormende band kon horen.
De drang naar snelheid blijft
Hoewel hij tegenwoordig vader is van twee kinderen, heeft dat niets veranderd aan de energie en ambitie van Maes. “Het is drukker, maar ik wil mijn kinderen laten zien dat je je passies nooit op hoeft te geven,” vertelt hij. Zijn tijd is nu anders ingedeeld, maar zijn focus op prestaties blijft onveranderd.
Een nieuw doel: downhill wereldbeker
In de afgelopen jaren liet hij het al regelmatig zien, ook op de downhill staat Maes zijn mannetje. De Athertons namen hem destijds onder hun hoede en samen met Orbea ontwikkelde hij de fiets (op basis van hun e-bike) waarmee hij al menig finale reed. Voor het komende seizoen heeft Maes een nieuw doel in het vizier: hoge ogen gooien in de downhill wereldbeker. Na zijn succes in de Enduro World Series wil hij bewijzen dat hij ook in de downhill discipline tot de besten ter wereld behoort.
Een leven in balans
De Ardennen blijven de thuisplek van Martin. Zijn bikepark en de omliggende trails zijn niet alleen plekken waar hij traint, maar ook waar hij tot rust komt en tijd doorbrengt met zijn gezin. Het is die balans tussen familie, passie en prestaties die hem uniek maakt in de mountainbikewereld.
Het lijkt een niet voor de hand liggende plek, maar Martin laat zien dat het mogelijk is om tot de wereldtop te behoren. Zijn verhaal – van een kleine jongen op de trails van Neupré tot een rijder met wereldfaam – laat zien dat er geen grenzen zijn aan wat je kunt bereiken met toewijding, passie en een liefde voor avontuur. En van dat jeugdige plezier is ieder stukje nog aanwezig.
Gerelateerde verhalen
Deel dit artikel
