Zwarte bergen

Tuur je over het landschap rond Genk dan vallen ze al snel op. Als puisten rijzen ze uit de aarde omhoog, de puinhopen van destijds. Letterlijk. Gingen we in de vorige tocht nog rond Luik op pad in het episch centrum van de staalindustrie van weleer, hier werd de brandstof gedolven die gebruikt werd om die enorme hoogovens op te stoken. Verdween in Nederland ieder spoor van dit stuk geschiedenis, in België gaat men beter om met dit erfgoed. De mijnterrils zijn inmiddels bebost, er groeit heide, er zijn musea, winkels en horeca. En, een gezond aantal hoogtemeters dat zich uitermate goed leent voor trails. 

We besluiten deze tocht per e-bike te gaan maken. Er zijn zoveel trails die in een dichtbebost stuk liggen, mét de nodige hoogtemeters, dat dit de ideale bike is voor deze omgeving om net even wat sneller alles te kunnen bekijken. Na een bezoekje aan het Shimano Experience Center in Valkenburg valt de keus op de Orbea Rise, die is voorzien van een subtiel getunede EP8 motor. Ideaal voor ons als hard-core niet-e-bikers, aangezien de ondersteuning flink subtieler is en de mountainbike lekker licht. Vrij last-minute besluiten we met zijn drieën te gaan. Ward en Irmo op de e-bike, Nas-Raddine noodgedwongen op de volledig zelf aangedreven fully. 

Waterschei

Vanuit Maastricht staan we binnen het half uur al bij de terril van Waterschei in Genk. Voor ons een thuiswedstrijd maar ook vanuit bijvoorbeeld de omgeving Eindhoven is het met een klein uurtje rijden zeker niet ver. Voor we vertrekken checken we de luchtdruk van onze vorken, dempers en banden en na wat kleine aanpassingen zijn we op pad.

Voor ons doemen de voormalige lifttorens op. Stalen kolossen waaronder de schachten honderden meters de diepte in gingen om het zwarte goud naar boven te halen en de koempels af te laten zakken naar hun donkere, hete werkplekken. Ook vandaag de dag ligt het terrein waar het hoofdkantoor van de Thor Central was gevestigd er nog imposant bij. De gebouwen zijn groots en bruusk. We spelen wat onder de lifttoren, gooien het achterwiel soms nét even wat te enthousiast zijwaarts en verdwijnen even later richting het achterliggend groen, recht het Nationaal Park de Hoge Kempen in. We rijden om de terril van Waterschei, waar op de noordoost-flank al jaren veel trails liggen. Inmiddels onderhouden door de lokale club Genkertrails en met de steun van Natuur & Bos wordt hier heus trailcenter aangelegd. Na jaren van geschillen een welkome ontwikkeling die op 26 november bezegeld wordt met de officiële opening.

De mijnterrils ogen imposant en herbergen een prachtige mengelmoes van bos en heide. Jong bos, op geaccidenteerd terrein, waar deze e-bikes zich erg thuis voelen. Over smalle singletrails kronkelen we met veel flow door het bos en over de heide. Het terrein is hier nog redelijk mals, met lekkere bochtjes maar geen enorm technische stukken. 

Dat verandert wanneer je aan de oostflank van de terril op het terrein van het toekomstige trailcenter komt. Hoewel het een relatief klein oppervlak is, ligt hier een behoorlijke massa aan trails. De ene is wat technischer dan de andere. Aan de noord- en zuidkant zijn toegangstrails aangelegd die vrij steil zijn en met hun krappe haarspeldbochten ook nog best uitdagend zijn. Eenmaal boven heb je de keuze uit meerdere lijnen die bij vlagen behoorlijk technisch kunnen zijn. Wij genieten met volle teugen. Kortom, laat dat trailcenter maar komen.

Via een heidestrook laten we de terrils van Waterschei achter ons en rijden even later rijden langs de Zwartberg. Het pad voert ons pal langs een landingsbaan voor zweefvliegtuigen en niet veel later rijden we langs de zijlijn van een voetbalwedstrijd in de arbeiderswijk Noorderwijk Zwartberg. 

Wie een beetje bekend is in de mijnstreek herkent de bouwstijl direct. Langs de achtertuinen over het spoor van de oude mijnrails rijden we verder, richting de huizen van de directie en ingenieurs. Van kleine arbeiderswoningen tot grote, riante villa’s. Verschil moet er zijn. 

Hengelhoef & Winterslag

Bebouwing en natuur vormen hier een lappendeken van jewelste. Het ene moment rijden we tussen de huizen en het andere midden in de natuur, om precies te zijn het natuurgebied de Hengelhoef. Plots doemen voor ons lintjes op en zien we een massa aan lycra door het bos schieten. Het seizoen van de toertochten is weer begonnen en de door ons geplande route gaat dwars tegen de uitgezette toertocht in. We passen het plan aan, korten een stukje in en trappen verder. Via de oude singletrack langs de E314 rijden we richting Winterslag.

In het bos aan de voet van deze terril kun je je helemaal tureluurs draaien. En, klimmen. Een slordige 100 hoogtemeters naar boven. Ward zet de trend en klikt één pedaal uit. Zonder gemor zet de Orbea door. Erachter volgt Irmo zijn voorbeeld, terwijl Nas-Raddine knarsetandend de wattages omhoog knalt. Het gemak waarmee je klimt, juist ook op technisch terrein, is vrij verbluffend. En het toetje dat volgt na het fraaie klimmetje mag er zijn. Heerlijke trails naar beneden, lekker technisch, waarbij je echt wel even moet sturen. Het is een type trails dat wij, maar dertig kilometer verderop, niet kennen. 

Het trail genot is met een smalle bosstrook verbonden met het terrein rond C-MINE. Deze voormalige mijnsite van Winterslag en vertelt het verhaal van de steenkoolwinning die de regio decennialang domineerde. De mijn van Winterslag werd geopend in 1902 en en speelde een cruciale rol in de economische ontwikkeling van Genk en de omliggende regio. Duizenden mijnwerkers, vaak afkomstig uit verschillende delen van Europa, kwamen hier werken wat bij heeft gedragen aan de culturele diversiteit van de regio. In 1988 eindigde het mijnbouwavontuur, maar in plaats van de site laten verloederen is er net als in het Ruhrgebied gekozen voor transformatie en herontwikkeling en met succes. Het terrein is een toeristische trekpleister.

De finale is aangebroken. We rijden nog een paar lijnen die we met dank aan trailforks hebben getraceerd, want wat liggen hier veel trails. Ruim voldoende voor uren vermaak, waar die e-bike weer uitkomst biedt. Omlaag suizen en omhoog chillen. Het heeft zeker zijn voordelen. Overigens is het als niet e-biker soms een vreemde gewaarwording. Je hartslag blijft stukken lager en zonder gevoelsmatig je echt ingespannen te hebben kom je zonder probleem boven, hoe steil of technisch de klim ook is. 

Dat het terrein waar we reden wel degelijk wat van je vergt beaamt Nas-Raddine. Op de conventionele mountainbike ben je bergop vooral bezig met het doseren van de inspanning daar waar de e-bike er moeiteloos korte metten mee maakt. Vanuit fysiek oogpunt is dat misschien niet wat iedereen zoekt, wij scharen ons tot deze categorie. Maar het moet gezegd worden de e-bike opent wel perspectieven. Je kunt immers beklimmingen op rijden die je eerder niet voor mogelijk hield en dat keer op keer. De energie die je daarmee spaart komen ook weer goed van pas in de afdalingen die volgen. En eerlijk is eerlijk in de bergen is het al helemaal een uitkomst. Kortom een mooie ervaring die naar meer smaakt en zo komt een prachtige herfstdag op de Genkse trails ten einde. Een regio waar we al veel kwamen en die met het nieuwe trailcenter weer een nieuwe troef in handen heeft.

Praktische informatie

Bij het Shimano Experience Center in Valkenburg kun je e-bikes huren. Parkeren in Genk doe je het bij het Thor Park aan de André Dumontlaan 67.

Route

Ook zonder e-bike is deze route goed te rijden.

Over ‘local & beyond’

In deze reeks verhalen gaan Nas-Raddine Touhami en Irmo Keizer op stap op de mountainbike met diverse gastrijders. We zoeken het dichtbij huis op zoek naar uitdaging en bovenal plezier. De routes zijn veelzijdig, vaak voorzien van een historisch tintje, maar vooral inspirerend.