Terwijl we tegen windkracht vijf inbeuken verschijnt de Schelde aan de horizon. Enorme schepen varen af en aan. Een enorme LPG tanker is op weg naar de raffinaderij. Een paar minuten geleden reden we nog achter de dijk, over kasseistroken dwars door de polder. Het contrast tussen de landschappen waar we doorheen klieven is enorm. Van singletracks tot vrachttreinsporen. Van platteland, naar bos, historische forten en één van ’s werelds grootste havens. We schakelen bij, maken ons klein en beuken door richting Antwerpen, de bestemming van vandaag.
Na regen komt zonneschijn
Al weken komt er van mountainbiken maar weinig terecht. De winter heeft nog nooit zo somber aangevoeld. Geen dag lijkt gepaard te gaan zonder regen. Tot vandaag. Het zou zowaar droog moeten zijn tot een uur of 15:00 en zelfs de zon zou zich moeten laten zien. Niet twijfelen dus en zo zitten we op een zaterdag net iets vroeger dan ons lief is in de auto richting Merksem. Op de parkeerplaats van de lokale supermarkt maken we ons klaar. Inmiddels is prof-mountainbiker Jens Schuermans ook aangekomen en even later schieten we door de buitenwijken richting de trails.
Verdedigingslinie
Merksem lijkt nog te slapen wanneer we de voorstad van Antwerpen doorkruizen. Laverend tussen de gebouwen door rijden we van het een op het andere moment plots off-road. Tussen de bomen door zien we de contouren van Fort Merksem, één van de twaalf forten die in de 19e eeuw rond Antwerpen werden gebouwd om de stad te beschermen tegen invasies. Vandaag de dag wordt het fort gebruikt door de lokale buurtvereniging, sportclubs en er zelfs een café.
De strategische ligging van de stad zorgde voor flinke uitbreidingen voor- en tijdens de Tweede Wereldoorlog. We fietsen langs de antitankgracht die van 1937 tot 1939 werd aangelegd langs het traject van de al bestaande forten. De bunkers waar we langs fietsen dragen de littekens van de strijd. Vandaag de dag vormt deze linie een prachtige verbindingsroute van de verschillende natuurgebieden, waar wij dankbaar gebruik van maken. Op naar het vliegveld van Brasschaat.
Singletracks
Terwijl de pleziervliegtuigjes taxiën naar de startbaan rijden wij erlangs het terrein weer af. Op zoek naar de singletrack die ons dieper de bossen rond Kalmthout in voert. De trail maakt maximaal gebruikt van de omgeving, ieder stukje hoogteverschil is benut om extra flow aan te brengen. Tot onze verbazing blijkt de overvloedige regenval maar weinig invloed te hebben gehad op de zanderige ondergrond. Meanderende doos het bos en over de heide duiken we steeds dieper het bos in.
Weelde
We laten de singletracks weer even voor wat het is en belanden in een wijk waar de weelde er vanaf spat. Hoewel, op dat ene verloederde huis aan de bosrand na dan. Onderhoud lijkt hier al decennia niet te zijn gepleegd al schuilt achter de antieke vitrage een iMac. Heerlijk dit soort contrasten. We rijden verder door de wijk en verbazen ons over de omvang van de huizen waarvan sommige nauwelijks voor een kasteel onderdoen.
Na dit intermezzo belanden we weer op het pad langs de antitankgracht. De tijd voor verpozing is aangebroken. Als ‘regional de l’etape’ kent Jens wel een bakker in het grensdorp Putte-Stabroek. Terwijl Irmo een vlaai uitkiest belt Jens met de buurman van de bakker of we daar terecht kunnen voor koffie. Gastvrij als hij is zitten we even later bij Paul van Loon aan tafel. Kinesist van beroep die al menig toppers onder handen genomen, waaronder Jens en ene Mathieu van der Poel. Aan tafel komen de mooie anekdotes weer boven drijven. Onder enige tijdsdruk moeten we weer op pad. De zon schijnt immers al niet meer zo fel en we hebben nog 57 kilometer voor de boeg.
Grensoverschrijdend
Putte is een dorp op zowel Belgisch als Nederlands grondgebied. In het aangrenzend bos herinnert alleen de grenspaal er ons aan dat we een aantal keer de grens overschrijden. We rijden in het bos Stoppelbergen. Hier ligt de gelijknamige mountainbikeroute als ook die van de Wildernissen. Beiden maken ze deel uit van het routenetwerk Grenspark Kalmthoutse Heide, die via de verbindingsroute ook weer te combineren is met de routes van de Brabantse Wal. Samen goed voor 100 kilometer mountainbikeplezier. Met vignet overigens, maar dergelijke routes steunen we graag.
Vandaag beperken wij ons tot de twee zuidelijk gelegen routes die in elkaar overlopen. Ook hier is eens te meer bewezen dat je niet veel hoogtemeters nodig hebt voor een mooie route. Technisch gezien zijn er uitdagendere routes te rijden in de lage landen, maar de wijze waarop dit is aangelegd maakt heel veel goed. Er is optimaal gebruikt gemaakt van het natuurlijk reliëf wat zorgt voor een heerlijke flow. We jutten elkaar flink op en voor we er erg in hebben wijst de Garmin ons naar rechts richting Zandvliet in en terug op Belgische bodem.
Polderlandschap
Veelzijdigheid is wat deze route kenmerkt. Singletracks door de bossen hebben plaats gemaakt voor het polderlandschap. We doorkruizen Zandvliet in de richting van de Schelde. Voor het eerst merken we hoeveel wind er vandaag staat. Dat belooft wat voor de terugweg naar Antwerpen. Achter de dijk schuilt het sluiscomplex waar grote zeeschepen aanschuiven om het ruime sop te kiezen. In een bestek van een luttele 2 kilometer is hier het decors totaal anders. Parralel aan het jaagpad ligt in het bos nog een laatste singletrack verscholen, met een laatste schuilkans voor de strakke wind. Over kasseien dokkeren we Berendrecht binnen en blijken we ons op het parcours van Antwerp Port Epic te begeven. Een kassei en gravelkoers die Jens afgelopen jaar nog heeft beslecht. Met een beduidend lagere snelheid beuken we tegen de wind in. De schuimkoppen op het water illustreren de windkracht. In de verte torenen de kranen van de haven boven de loodsen uit. De zon verdwijnt langzaam maar zeker achter het wolkendek.
We blijven kleine jongetjes
Nog een laatste keer langs de antitankgracht voor we in een rechte lijn naar de stad rijden. Fort Stabroek blijkt open te zijn. Het kleine-jongetjes-op-ontdekkingsgevoel neemt de overhand en we besluiten het fort in te rijden. Het blijkt ook nu nog een strijdtoneel te zijn, zij het als paintball en airsoft decors. Na een korte inspectie vervolgen we ons weg. Via Stabroek rijden we over gravel en kasseien naar Ekeren terwijl we met moeite tegen de tekeer gaande wind inbeuken.
In Ekeren maken we een omzwerving via een wat desolaat ogende kasseiweg. Tussen de bomen door prijken gekleurde torens. We bevinden ons aan de havendokken waar de zeecontainers het landschap kleuren. Grof, grijs en grauw. Functioneel en industrieel.
Skyline
Op een van de vele bruggen in het havengebied zien we de skyline van de stad. Dat de handel en industrie floreren is wel duidelijk, wat is dit gebied immens. Langs de oevers van de schelde rijden we stad weer in. De eerste regendruppels vallen als we het zogeheten Eilandje op rijden. Deze Antwerpse wijk was vroeger onderdeel van de Haven en nu een hippe wijk in opkomst. Van restaureerde pakhuizen tot moderne architectonisch hoogstandjes, je vindt het hier allemaal. Wat ons betreft is de Parkbrug het hoogtepunt.
Beweeg mee naar minder Co2
Antwerpen op de fiets doorkruizen kan uitdagend zijn. De stad heeft hard gewerkt aan de bereikbaarheid voor fietsers. Onze route leidt ons echter via de toeristische route langs de grote markt en de Meir ofwel linea-recta het verkeersinfarct in. De leus op de tram ‘Beweeg mee naar minder Co2 ‘op de tram is bijna ironisch. Zonder kleerscheuren laten we de drukte van het centrum achter ons en komen we aan in Jens’ zijn buurt in Antwerpen Zuid. Zoals je van een local mag verwachten belanden we in een prachtige koffiezaak, Kolonel Coffee. Met bijna 90 kilometer op de teller laten we ons de koffie en het zoete baksel smaken.
Hier scheiden ook onze wegen. Jens is immers al thuis en wij moeten nog een keer de stadsjungle doorkruizen. Dat doen we door het stadspark alwaar we niet geheel toevallig weer op bunkers stuiten, achtergelaten door het Duitse commando die hier haar communicatie hoofdkwartier vestigde. Dankzij het verzet trokken de geallieerden om de zwaar verdedigde linie heen. We rijden verder en in de befaamde diamantwijk moeten we schuilen voor een striemende regenbui. Op een steenworp van de synagoge slaan we de kerkgangers gaande.
De buienradar blijkt weinig hoopvol dus we wagen het er op. Langs de plaatselijke ‘hand carwash’ rijden we richting Merksem. De avond is gevallen. De laatste hindernis van de dag lonkt, de brug over de snelweg.
Onze ontdekkingstocht rond Antwerpen zit erop. De verscheidenheid aan ondergrond, van heerlijke singletracks tot heide en onvergeeflijke kasseienstroken is heerlijk. Mix dat met de industriële setting, de buzz van Antwerpen en de nodige historie en de conclusie is simpel: Een winterse topdag.
Praktische informatie
Parkeren
Langs de E19 bij de Colruyt in Merksem (Groenendaallaan 111, 2170 Antwerpen, België)
Tussenstops
- 35km - De Schutter Brood & Banket in Putte-Stabroek (in Putte zijn zowel aan Belgische als Nederlandse zijde ook diverse supermarkten)
- 83km - Kolonel coffee in Antwerpen Zuid
Over Jens Schuermans
Al sinds jaar en dag is Jens vaste waarde in de Belgische top en bovendien de regerend nationaal kampioen. Ook in de wereldbeker heeft hij zijn strepen inmiddels verdiend met de nodige ereplaatsen. Vanaf dit jaar rijdt hij voor het Giant Factory Racing team en hoopt hij de aansluiting met de absolute wereldtop definitief te maken. Antwerpen is sinds 2,5 jaar zijn thuisbasis en wij nemen hem vandaag op ontdekking in de eigen achtertuin.
Hoe houd je jezelf gemotiveerd en op welke manier draagt deze rit daaraan bij? Wat haal je uit een dergelijk rit? En waarom de mtb?
Het leven van een prof staat in het teken van wedstrijden en de voorbereiding daarop. Minutieus uitstippelde trainingsschema’s zijn mijn leidraad. Met al ruim 10 jaar ervaring op de teller weet ik steeds beter de balans te vinden tussen trainen en plezier. Zo zijn duurtrainingen bij uitstek een gelegenheid om nieuwe omgevingen en trails te ontdekken. Op de mountainbike is nagenoeg alles mogelijk, zonder compromis alle mogelijke paden ontdekken. Deze rit in Antwerpen is daar een perfect toonbeeld van. Ook al woon ik hier al 2,5 jaar toch is het Nas-Raddine en Irmo gelukt om mij 70% nieuw paden te laten ontdekken. Een waar avontuur in de eigen achtertuin.
Over ‘local & beyond’
In deze reeks verhalen gaan Nas-Raddine Touhami en Irmo Keizer op stap op de mountainbike met diverse gastrijders. We zoeken het dichtbij huis op zoek naar uitdaging en bovenal plezier. De routes zijn veelzijdig, vaak voorzien van een historisch tintje, maar vooral inspirerend.
Deel dit artikel
