Mijn naam is Scotty Laughland, ik woon in Schotland en dit is het tweede seizoen van Scotty's Scotland Showcase. Nadat ik in het eerste seizoen mijn favoriete trails en fietsplekken heb laten zien, heb ik besloten om het dit keer een beetje anders te doen en jullie mee te nemen op een ontdekkingsreis.
Dit seizoen hadden we te maken met hoogte- en dieptepunten, rijdbare en minder rijdbare trails, flinke krachtsinspanningen, het nodige drama en lastige momenten op het gebied van timing, onvoorspelbaar weer en energieniveaus. Gooi er nog een paar valpartijen tegenaan en het is duidelijk dat we een ongekende uitdaging hadden om het ongetemde beest dat we singletrack noemen te documenteren en te verkennen.
Aflevering 1: de beste plaatselijke ronde - mijn vaste MTB-rondje
Een ontdekkingsreis moet thuis beginnen - Ik wilde met jullie delen waar mijn MTB-avontuur ooit begon door mijn vaste rondjes dicht bij huis te laten zien.
Mijn korte en lekkere dagelijkse track is een lus van 10 km met een beetje van alles erin: technische beklimmingen, snelle afdalingen, worteltapijten, hoge kombochten en stukjes natuurtrail. Het is een mini-MTB-paradijs inclusief een bergtop: Dumyat, een berg in centraal Schotland met vulkanische rotsen waarbij je uitzicht hebt over Scotland tot aan de Highland breuklijn.
Aflevering 2: het best bewaarde MTB-geheim van Scotland? De Trossachs
Vlakbij mij mijn huis ligt Loch Lomond en het Trossachs National Park. Met meer dan 1800 vierkante kilometer aan meren en bergachtige bossen behoort dit park tot de ruigste gebieden van Schotland. En dat zegt wel iets.
We begonnen met het beklimmen van Ben Lomond, de meest zuidelijke Munro van Schotland. Van begin tot eind heb je hier een ongelofelijk 360 graden uitzicht. De afdaling was ruig, hobbelig, maar ook leuk toen we eenmaal de flow hadden gevonden.
Hier in Schotland hebben we twee soorten bergen: Munros en Corbetts. Munros zijn Schotse bergen die hoger zijn dan 3000 voet (914 meter). Corbetts zijn Schotse bergen met een hoogte tussen de 2500 en 3000 voet (762 - 914 meter). Sommige van deze bergen hebben geweldige afdalingen, andere niet.
De volgende berg op onze lijst was een Corbett met de naam Cobbler. De grillige top heeft een enorm steile en rotsachtige bergkam waardoor deze berg er opvallend uitziet, en het is er niet één waar je meteen op zou willen fietsen. Sterker nog, het pad naar de top was zo zwaar dat ik de fiets als anker moest gebruiken om mezelf omhoog te trekken. De afdaling was technisch en lastig, eigenlijk meer een lange trailsectie. Ik pakte een lijn naar beneden, keek terug omhoog en zag een ongelofelijke rotsplak die ik niet kon laten liggen en wel móest gaan proberen - dat was voor mij het hoogtepunt van deze rit.
We hebben het nationale park verder verkend door Stùc a' Chròin, Ben More, Ben Ghlas, Ben Lawers en de nieuwe hotspot van Balquidder te bezoeken. Je moet de volledige aflevering kijken om te zien welke we konden bedwingen en welke niet.
Aflevering 3: met de trein naar de trails en slapen in de bergen
Wat is de definitie van heroïsch? Voor mij was dat deze rit. Een tweedaagse route met 100 km aan singletrack en meer dan 2000 meter stijgen en dalen.
Van Bridge of Orchy namen we de trein en arriveerden 40 minuten later op het Corrour Railway Station, het hoogstgelegen en meest afgelegen treinstation van het Verenigd Koninkrijk.
We namen het pad naar Leum Ulliem, een Corbett die geleidelijk aan steeds lastiger werd. Na een paar worstelingen door het moeras, vonden we uiteindelijk onze weg naar de top waar we werden getrakteerd op een fenomenaal uitzicht over Glencoe, de Mamores en de Cairngorms.
Die nacht sliepen we in de bergen. Omdat we de route voor de eerste dag een beetje hadden onderschat, kwamen we doorweekt en in het pikkedonker aan op onze kampeerplek.
Na vijfenhalf uur slaap werden we voor zonsopkomst wakker om naar de top van Binnein Mòr te gaan. Het lukte ons om over de kam te rijden en we maakten een paar geweldige foto's onder een pluizig wolkendek. Daarna begon de echte uitdaging met technische loop- en fietspassages over losse ondergrond met gevaar voor vervelende valpartijen en lange, uitdagende afdalingen. Nadat we het dal hadden bereikt, was ik compleet uitgeput en had nog net genoeg energie om terug te rijden naar Fort William.
Aflevering 4: de meest bijzondere en mooiste mountainbikerit van Schotland
Het is verbazingwekkend wat je kunt doen op een dag: de plekken waar je kunt komen, de uithoeken die je kunt bereiken. Onze missie deze keer: 45 km rijden met 1000 hoogtemeters en afdalen door een zeer afgelegen en wild deel van Schotland.
Het eerste hoogtepunt van de route was Shenavall Bothy. Deze berghut biedt bescherming tegen het weer én tegen de Schotse mug. Voor wie er niet mee bekend is: dit kleine, inheemse insect heeft de tanden van een piranha...
Toen we het hoogste punt bereikte, keken we naar beneden en zagen we een eindeloze rij bergtoppen met een lint van singletracks ertussen. Het zag er ongelofelijk gaaf uit en het werd steeds beter. Het was gaaf, flowy en snel tot aan de beruchte Causeway op het einde.
Deze eendaagse supertoer is een rit die eigenlijk op de bucketlist van elke mountainbiker zou moeten staan want het is echt iets heel bijzonders.
Aflevering 5: verkenning per fiets en boot van de laatste grote wildernis in Schotland
'Wildernis: waar de mens slechts een bezoeker is die niet blijft.'
We begonnen in het kustplaatsje Mallaig aan een driedaagse bikepacking-tocht richting Shiel Bridge. Op dag 1 bereikten we het oostelijke schiereiland van Loch Nevis, waar een boot ons naar het uiteinde van het Loch bracht. Vanaf daar was het slechts een korte rit naar onze eerste overnachtingsplaats in de Sourlies Bothy.
Toen we op dag 2 wakker werden, was het doel een ritje op-en-neer naar de meest afgelegen pub van het Verenigd Koninkrijk: alleen bereikbaar per boot of, in ons geval, een drie uur durende expeditie door de bergen. Als je arriveert in Inverie vind je daar een klein café, een winkel waar je de nodige proviand kunt instaan en de pub: The Old Forge.
De laatste dag zou een serieuze worden. Naar schatting negen uur in het zadel met 50 km en 1500 hoogtemeters te overbruggen. De dag begon geweldig, we kwamen goed vooruit door het zware terrein, tikten de eerste leuke afdaling af en slingerden langs de rand van Loch Hourn. Het laatste deel van de route bracht ons nog meer prachtige landschappen voordat we terugkeerden naar de bewoonde wereld. Dit was van het begin tot het einde een echt 'off-the-grid'-avontuur!
Aflevering 6: een road-trip naar Skye, Raasay en Harris
De westelijke eilanden van Schotland zijn relatief onbekend als mountainbikegebied. Hoewel er geen bewegwijzerde mountainbiketrails zijn, is er wel een netwerk aan bergpaden die dorpen en verlaten nederzettingen met elkaar verbindt. Die paden zijn ongelofelijk zwaar om met een mountainbike te rijden.
Het eiland Skye was onze uitvalsbasis voor deze trip en we verbleven in Portree, de hoofdstad van het eiland. Hier vind je alle voorzieningen die je nodig hebt: koffiebars, restaurants, souvenirwinkels en ruime mogelijkheden om te overnachten. Door de centrale ligging kun je het eiland gemakkelijk van hieruit verkennen. Wij reden vanuit Portree over het Sligachan Path en hebben de Old Man of Storr bezocht.
Raasay is een klein eiland voor de noordwestkust van Skye waar je schitterende micro-avonturen of dagtochten kunt maken. We gingen aan boord van de eerste veerboot en bij aankomst bezochten we een distilleerderij om wat whisky te proeven voordat we de asfaltweg omhoog klommen richting het pad dat ons naar de top van Dùn Caan zou brengen, de hoogste berg van het eiland.
Het was een relatief gemakkelijke klim en op de top werden we beloond met adembenemende uitzichten over het vasteland en de omliggende eilanden. De afdaling was een fijne mix van technische trails en flow-secties. We waren precies op tijd beneden om de laatste boot terug te nemen en de zon achter het eiland Skye te zien zakken.
Als laatste bezochten we het eiland Harris, een prachtige bootreis van twee uur vanaf Skye. We meerden aan in Tarbet, en reden langs glooiende kustheuvels en helderblauw water. Onze missie was een dagtocht over het Postman's Path.
Dit pad is aangelegd door de dorpelingen van Rhenigidale en is nu verkeersluw sinds de aanleg van een asfaltweg in 1990. De uitzichten waren adembenemend en ook de trail was fantastisch want de krappe, technische en steile haarspeldbochten brachten ons naar het strand. Op de terugweg naar het dorp kwamen we door verlaten nederzettingen en reden we langs de kustlijn. Terug in Rhenigidale was er nog één ding te doen: een ritje door het dorp zoals de postbezorger dat gedaan zou hebben!
Het spreekt voor zich dat het rijden van dit soort routes ervaring, voorbereiding en planning vereist. Zorg dus dat je altijd de nodige uitrusting bij je hebt en respecteer het gebied waar je rijdt.
Deel dit artikel
