Al meer dan drie decennia sleept de Britse fotograaf Dan Milner zichzelf en z'n mountainbike naar de meest afgelegen plekken op aarde, op zoek naar gave singletracks en mooie beeldverhalen om te delen. Hij verruilt zijn hotelkamer graag voor een tent en is van mening dat zulke avonturen niet alleen bedoeld zijn om nieuwe bestemmingen en culturen te ontdekken of andere mensen te ontmoeten, maar ook om zijn eigen grenzen te verleggen.
“Gaan we vooruit als beschaafde wezens, of draaien we om als lafaards?,” vraagt Professor Lidenbrook zich met typisch Brits elan af. Ik laat deze zin in mijn gedachten rondgaan terwijl ik een windvlaag rond de bergtoppen voor ons zie krullen. Die wind gaat ons zo meteen het beruchte IJslandse weer bezorgen, dus we moeten net als Lidenbrook een beslissing nemen.
Misschien is een zin uit een oud filmscript niet de beste manier om een beslissing te nemen die bepaalt of we nog tijd hebben voor een biertje na de rit. Maar net als Lidenbrook's heldenmoment in de verfilming uit 1977 van het klassieke boek van Jules Verne, Reis naar het middelpunt van de aarde, staan we voor uitdagingen in IJslandse stijl. We rijden weliswaar op onze fietsen door een ruig vulkanisch landschap in plaats van te strompelen door een onderaardse gang vol met giftige gassen en hongerige dinosaurussen, maar één blik op dit oerterrein om ons heen doet me vrezen dat er op elk moment een prehistorisch beest achter een rots vandaan kan komen. IJsland kan je fantasie op hol brengen en dat is waarschijnlijk de reden dat Verne's boek vol met reeds lang uitgestorven monsters en gigantische schimmels zo fantastisch is.
We trappen stevig door, meer omdat we graag de twaalf kilometer lange trail willen voltooien, dan dat we de begrippen 'beschaafd' en 'laf' uit een of ander vaag filmscenario willen ontkennen. Als we immers het oude gezegde mogen geloven, dan bestaat er geen slecht weer, alleen slechte kleding. Hashtag: jacks aan en dóór. De naderende bui komt niet geheel onverwacht: gezien de ligging van IJsland tussen twee beruchte stormachtige zeeën, wisten we dat we qua weer - zelfs in juni - voor de nodige meteorologische uitdagingen zouden komen te staan. Maar zowel collega Shimano-ambassadeur Andrew Neethling als ik wisten ook dat dit ruige, kleurrijke en ongerepte landschap ons zou belonen mits we, zoals Professor Lidenbrook het zou zeggen, 'als beschaafde beesten zouden voortbewegen' op het moment dat het slechte weer zou toeslaan.
De trail leidt ons naar een amfitheater van adembenemende schoonheid -- alleen al dit uitzicht biedt genoeg beloning om door te gaan, zelfs zonder de lange, bochtige afdaling die ons te wachten staat. Het is elke dag dat we rijden een terugkerend patroon: het weer verandert elk uur, terwijl elke bocht in de trail een nieuw uitzicht biedt over nog uitgestrektere, ongetemde vulkanische plateaus, of de toegangspoort zijn tot uitdagende pumptracks over grillige lavasteen die al eeuwen (of misschien slechts maanden) geleden uit het midden van de aarde omhoog is gespuwd. Hier fietsen, in dit landschap en het idee dat je hier bent - het maakt je nederig.
Je kunt IJsland niet bezoeken zonder nederig te zijn - dat is waarschijnlijk de belangrijkste les die je leert in dit land - maar je krijgt er wel inspiratie van. Drie dagen lang rijden we over de vloeiende singletracks op IJsland door de meest adembenemende landschappen. We vergapen ons aan afbrekende gletsjers en rijden langs diepe ravijnen die door ongekende krachten in de rotsbodem zijn gekliefd, als een warm mes door de boter. We beuken tegen de wind in en dragen onze fietsen omhoog onder een strakblauwe hemel. En als we vertrekken, zweren we dat we ooit terugkeren. Net als Jules Verne weten we dat we alleen nog maar oppervlakkig met het land hebben kennisgemaakt. Wie weet wat er nog meer te ontdekken valt als we wat dieper graven.
Bio
Al meer dan drie decennia sleept de Britse fotograaf Dan Milner zichzelf en z'n mountainbike naar de meest afgelegen plekken op aarde, op zoek naar gave singletracks en mooie beeldverhalen om te delen. Hij verruilt zijn hotelkamer graag voor een tent en is van mening dat zulke avonturen niet alleen bedoeld zijn om nieuwe bestemmingen en culturen te ontdekken of andere mensen te ontmoeten, maar ook om zijn eigen grenzen te verleggen.
Tekst en foto's: Dan Milner
Deel dit artikel
