De omgeving van Koblenz heeft nogal wat te bieden aan fietsers. Steile hellingen, uitgestrekte bossen en een grote verscheidenheid aan ondergrond doen je soms afvragen of je nu wel in Duitsland zit, of per ongeluk een flink aantal kilometers zuidelijker bent afgezakt. Qua hoogtemeters kom je hier goed aan de bak en ook op technisch vlak is er voor ieder wat wils. Hard werken dus voor die mooie trails. We besloten nogmaals de auto te pakken, nu met twee e-mountainbikes die we bij het Shimano Experience Center in Valkenburg hebben opgepikt. Een tocht met twee vingers in de neus? Of komen we nog voor verrassingen te staan?
De verademing
Onder het genot van een enthousiast stralende nazomerzon zijn we onderweg. De e-bikes worden van de fietsdrager getild (oef, stiekem best zwaar) en we doen een paar kleine aanpassingen aan de afstelling. We mikken vandaag op een kilometer of 70, wat probleemloos zou moeten kunnen met beide bikes. Naïef als we zijn hebben we uiteraard niet precies bekeken waar we mee onderweg gingen, maar de computers gaven ruimschoots meer bereik aan. Eén van de voordelen van een e-bike is dat je een stuk minder afgestraft wordt door zware banden. Aan grip geen gebrek vandaag dus.
Het Stadtwald van Koblenz
Met de EP8 motor op de Orbea Rise en de EP6 motor van de Bulls Sonic op ECO-modus banen we ons een weg door het stadsbos. Zo nu en dan wisselen we naar de Trail stand. Het gemak waarmee je omhoog rijdt is tekenend. Dat wil niet zeggen dat je zelf niets hoeft te doen, maar feit is dat je hartslag een stuk lager ligt dan gewoonlijk. En dat is best even wennen. We zijn immers beiden gewend om goed te kunnen voelen hoe je lichaam ervoor staat tijdens een rit. En met die elektrische steun ben je je referentie een beetje kwijt. Het is dan ook gissen of je met een goed stel benen op pad bent.
De snelheid ligt op de klimmetjes flink hoger en na moeiteloos 250 hoogtemeters te hebben geklommen duiken we de Papa-flo trail omlaag. De paden liggen er heerlijk bij en beide e-bikes doen hun werk voortreffelijk. Bakken met grip, stabiel, goed geveerd, heerlijk. Je bovenlichaam moet wat meer werken door de pak hem beet 7 of 8 kilo extra, maar afdalen is een feest. En dat afdalen zit in deze speeltuin al helemaal snor. Van heerlijk flowy, tot steil en los. Je vindt er van alles én ze zijn legaal en officieel bewegwijzerd.
Op naar Boppard
We zakken af naar het zuiden en volgen de contouren van de Rijn. Geflankeerd door wijngaarden aan weerszijden kronkelt het water zich een weg door de heuvels. Inmiddels werpen we een blik op het aangegeven bereik, wat zienderogen keldert. De aangegeven 150 kilometer aan bereik heeft plaats gemaakt voor een snel krapper wordende 70. Dat zou geen probleem moeten zijn met nog een kleine 45 te gaan, maar wel is duidelijk dat het terrein hier flink meer vraagt van de motor. Inmiddels wordt er nog iets duidelijk. Het lijkt erop dat Nas wat meer moeite heeft dan Irmo. Ligt het aan het virus dat nog na sluimert, of is het de motor? Maar goed, we trappen lekker verder.
We doorkruizen het pittoreske Rhens en klimmen steil naar de weelderige wijngaarden van de Bopparder Hamm. Bekend van de Riesling wijn en we kunnen alvast bevestigen het gaat een goed jaar worden, de druiven laten zich smaken.
Om ons heen verandert het landschap. Het lijkt hier droger te zijn, met meer rotsen. Alsof je door Zuid-Frankrijk aan het fietsen bent. Via het bikepark van Boppard maken we een duikvlucht naar het dal. De opeenvolging van berms en jumps is fantastisch. Eenmaal beneden verdwijnt dat Zuid-Franse gevoel als sneeuw voor de horizon.
In een poging tot een (voor ons) normale lunch botsen we op kaffee und kuchen én die dekselse worst. Gelukkig is er de bakker in de supermarkt waar we de belegde broodjes ons laten smaken.
Landinwaarts!
We laten de Rijn achter ons om richting de Moezel te rijden. Niet zonder een extra lusje met een gave trail over de rotsen. De klim ernaar toe is breed en over gravel, een eitje zou je denken. De percentages duiken echter niet onder de 20% en zo overwinnen we in een mum van tijd 170 hoogtemeters. Zonder e-bike is het te doen maar die inspanning kruipt in de kleren. Wij komen fris aan bij het begin van de afdaling en dat is hier nodig. Het is steil met weinig marge voor fouten. We zoeken de limiet op waar Nas wonderwel in slaagt met een mooi uitgevoerde salto over het stuur. Zonder kleerscheuren maar met een lach ronden we het extra lusje af en klimmen verder richting het noorden.
We zijn nog steeds vrij conservatief in de ondersteuning en houden constant de ECO-stand aan en boven de 15% schakelen we zo nu en dan op Trail over. Voor de niet e-bikers onder ons, die precieze ondersteuning is met de E-Tube app nog verder te finetunen, maar staat nu ingesteld op de standaardinstelling voor beide fietsen. De ECO-stand vraagt om de grootste input voor jou als rijder. Met de Trail-stand kun je al flink wat meer hulp verwachten, terwijl je je in de Boost modus een soort superheld voelt. Wat ook bizar is, zowel in die Trail- als Boost modus, is waar je met je e-bike omhoog komt. Steil, technisch, lang. Je moet je rijtechniek wel wat veranderen. Lomp doorstoempen en je gewicht net wat anders plaatsen. Maar wat een heerlijke, technische fun worden sommige lastige uphills nu.
Range anxiety
Na de nodige hoogtemeters daalt de acculading van onze fietsen steeds verder. We blijven allebei braaf in de ECO-modus trappen. ‘Range anxiety’ is echt een ding. Je wilt niet met een zware fiets zonder motor die laatste pak hem beet 700 hoogtemeters van de dag volbrengen. Zoals het er nu uitziet gaan we het redden, maar het gaat erom spannen. We hebben geluk dat we zoveel in de laagste ondersteuningsmodus hebben gereden. Een gruwelijk lange klim volgt nog, over een breed pad omhoog. Wat een hoogtemeters gaan er hier onder je door. Dacht je dat dit met een e-bike lekker licht was, dan heb je het mis. Tenzij je in standje Boost naar boven knalt natuurlijk, maar dat zou voor ons nu een kortdurend plezier zijn geweest.
We biken lekker verder en maken een korte pitstop bij een voormalig boswachtershuis (Forsthaus). Via een korte jumpline rijden we de Fischbach trail af, misschien wel één van de mooiste van de regio. Veel tijd om van het uitzicht over de Moezelvallei te genieten is er niet. De trail is serieus steil en ook voor ons als ervaren mountainbikers een behoorlijke uitdaging, maar wat een genot om te rijden. Na een kortstondig moment van verpozing verlaten we de oever van de Moezel en steigt de weg inmiddels vertrouwd steil omhoog. Halverwege werpen we een laatste blik op de Moezel voor we de laatste afdaling van de dag aanvatten.
De ‘rock slab’ van de Layer trail laten we links liggen. Geen onnodige risico’s opzoeken aan het einde van een vermoeiende dag. De talrijke rem’bumps’ verraden dat dit een populaire trail is. De 140 mm veerweg effent het pad moeiteloos en zo komen we veilig beneden.
De accu’s knipperen rood, het gaat erom spannen de laatste 200 hoogtemeter. Tot het laatste moment sparen we de accu. Behalve bij die laatste honderden meters bergop. Een grof, steil en dicht begroeid stuk pad waar we opknallen met de fietsen in Boost-modus. Het verschil van onze fietsen wordt hier plots duidelijk. Nas op zijn op 60Nm gelimiteerde Orbea EP8 RS legt het kansloos af tegen de Bulls met EP6, die 85Nm levert.
Even later draaien we de parkeerplaats op, we hebben het gered. Een tocht met de e-bike hier is genieten. Ook als je een goed getrainde fietser bent zul je merken dat je meer dan genoeg fysieke arbeid moet verrichten. Even wennen is het wel. Voor ons bleek het moeilijk te zijn om in te schatten hoe je er nu fysiek voor staat. Je gemiddelde hartslag blijft een flink stuk lager en de ondersteuning van de motor is in dergelijk terrein een enorm verschil. Je kunt uphills rijden die normaliter echt onmogelijk zijn. Met banden rijden die je normaal links laat liggen door het gewicht. Bakken met grip en bakken met plezier dus. Maar na een volle dag op het e-zadel is er nog steeds meer dan genoeg vermoeidheid. En de omgeving van Koblenz biedt alles wat je maar wilt. Gruwelijk technisch, heerlijk flowy en heel fysiek. Zonder meer de moeite waard, op welke fiets je ook wilt gaan.
Het materiaal
Wij zijn beiden geen e-bikers en eerlijk is eerlijk…we hadden geen idee waar we mee op pad gingen. Het verschil tekende zich gedurende de dag af. Nas-Raddine’s Orbea Rise is uitgerust met een EP8 motor, met RS tune die het koppel limiteert tot 60Nm. Orbea koos voor een zo licht mogelijke fiets met een zo natuurlijk mogelijk fietsgevoel en kwam zodoende met een eigen, lichtere tune voor de motor. Minder vermogen, met een iets kleinere accu van 540Wh.
De Bulls Sonic is uitgerust met een Shimano EP6 motor, met een accu van 725Wh. De EP6 biedt de niet-gelimiteerde 85Nm maximale output en dat verschil tekende zich zoals vermeld duidelijk af.
Een verschil wat ook opviel was het gebrek aan een beeldscherm bij de Orbea. Je bent aangewezen op je telefoon als je een inschatting wilt zien van hoeveel accu er nog precies resteert. Beide fietsen kun je met Shimano’s E-Tube app naar wens instellen. Zo kun je de powercurve in verschillende profielen wijzigen en kun je ook aanpassingen maken voor het automatisch schakelen. Laatstgenoemde schakelden wij uit in Koblenz. De ‘Freeshift’ werkt overigens fantastisch. De motor van je fiets zorgt voor schakelen wanneer je je pedalen stilhoudt. Niet meer trappen in het luchtledige wanneer je plots weer op de pedalen moet.
Tot slot, de omgeving van Koblenz is fantastisch, maar vereist ook wat van jou als rijder en van je materiaal. Kies voor stevige banden, een dropper en een fully. Het is echt niet nodig om voor een ‘full blown’ enduro bak te gaan, maar een pak hem beet 130-140mm fiets zorgt hier wel echt voor een lach van oor tot oor.
Info en tips
Startplaats en parkeren
Startplaats: Koblenz
Parkeren: Forsthaus Kühkopf, 56075 Koblenz, Duitsland _
Tussenstops
- Vollkorn-Bäckerei Barth in Rhens
- Rewe in Boppard
- Fatih’s Grill in Lahnstein _om de dag af te sluiten
Route
Disclaimer: de route bevat officiële bewegwijzerde trails en paden zonder specifieke aanduiding. Controleer voor je gaat rijden eventuele wijzigingen van deze trails.
De volledige route zie je hieronder. Klik hier voor een verkorte versie (55km).
Over ‘local & beyond’
In deze reeks verhalen gaan Nas-Raddine Touhami en Irmo Keizer op stap op de mountainbike met diverse gastrijders. We zoeken het dichtbij huis op zoek naar uitdaging en bovenal plezier. De routes zijn veelzijdig, vaak voorzien van een historisch tintje, maar vooral inspirerend.
Gerelateerde verhalen
Deel dit artikel
